Dat was het dan alweer...
Vandaag is dan toch echt de laatste dag van mijn studiereis... Over een paar uur vertrekken we naar het vliegveld en vanavond ben ik weer thuis. Maar voor jullie is de pret nog niet over, want jullie hebben nog een blog om te lezen en nog heel veel foto's te bekijken (die ik er op zet zodra ik weer thuis ben). Dus ik draai de tijd even terug naar gisteren (donderdag).
Donderdag moesten we het vroegst opstaan van deze hele week. We moesten namelijk al om kwart voor 6 onze bedden uit. Om half 9 werden we verwacht op de Galileo Schule. De Galileo Schule lijkt heel erg veel op de Zonnewijzer (maar dan véééééél groter). Op de Galileo Schule hadden ze net zoals op de Zonnewijzer een taalklas voor de kinderen die de Duitse taal nog niet beheersten. Dit kwam omdat heel veel kinderen thuis geen Duits spraken of niet in Duitsland geboren waren. Op deze basisschool maakten ze ook gebruik van de vreedzame school, alleen dan de Duitse versie. Ze hadden overal posters op hangen met bijvoorbeeld: stop hou op en opstekers. Op de Galileo Schule wilden ze bereiken dat alle kinderen op hun eigen manier aan hun eigen talenten kon werken en deze talenten ook te ontwikkelen.
Er waren ook een aantal dingen anders op deze school. Deze school had, net zoals de andere scholen in Berlijn, klas 1 tot en met 6 (groep 3 tot en met 8). Zodra de kinderen naar de eerste klas kwamen kregen ze 3 jaar de tijd om de eerste 2 jaar te behalen, daarna moesten ze echt over naar de derde klas. Hierdoor konden wel alle kinderen op hun eigen niveau werken. We mochten ook gaan kijken in de klas op deze school. Ik ging samen met een aantal andere studenten in een combinatie groep kijken van de eerste en de tweede klas (groep 3 en 4). Hier heb ik even kunnen praten met een meisje genaamd Ayca. Ayca was 7 jaar oud en woonde vlak bij de school. Ayca was geboren in Turkije en toen ze nog een babytje was, was ze verhuisd naar Berlijn. Ze vertelde dat ze toen ze 6 jaar was een jaar in de taalklas had gezeten en dat ze toen vanaf 7 jaar naar de eerste klas mocht. Ayca was daarvoor nog nooit naar school geweest. Het is in Duitsland namelijk niet verplicht om naar de kindergarten te gaan. Verder vertelde Ayca nog dat ze dol was op schrijven en dat haar lievelingskleuren rood en blauw waren.
Wat ik ook heel erg speciaal vond op de school was dat ze ondanks de taalachterstand van veel kinderen toch lessen gaven in een vreemde taal. Zo kregen ze op die school Engels lessen, Spaans lessen, Frans lessen en Italiaanse lessen. Hier deden ze dan spelletjes om verschillende vreemde talen te leren kennen. Ayca kon mij dan ook in het Duits, Nederlands, Frans, Italiaans, Spaans en Turks vertellen hoe ze heet en hoe oud dat ze is.
Nadat we bij de Galileo Schule waren geweest moesten we direct weer door naar de Waldorf Schule. Hier gingen we eerst in gesprek met studenten die studeerde om juf of meester te worden op een vrije school. Op een vrije school leren ze zonder methodes en wordt bijna alles gedaan aan de hand van kunst. Het gaat bij een vrije school dan ook meer om de persoonlijke ontwikkeling van een kind, als over de ontwikkeling die ze maken in de kennis die ze hebben. De studenten vertelden dat ze het niet zo leuk vonden om met een methode te werken en dat ze het leuker vonden om de hele dag les te geven door muziek te maken en te knutselen. Aan het einde van het gesprek met de studenten gingen we met zijn alle zingen. We zongen Afrikaanse liedjes omdat de directeur van de Pabo van de Waldorf Schule uit Zuid-Afrika kwam. Het was een hele leuke afsluiting.
Na het gesprek met de studenten mochten we nog even kijken op de school die bij deze pabo lag. Dit was eigenlijk een basisschool en een middelbare school in elkaar. Op een vrije school werken ze namelijk met leeftijdsgroepen, alle kinderen van de zelfde leeftijd zaten bij elkaar. Ze hadden daar dus klas 1 tot en met 13 (leeftijd van 6 jaar tot en met 18 jaar). Hierna gingen de kinderen van de school een opleiding doen. Op de school werd veel gedaan om de kinderen klaar te maken voor een opleiding. Zo was er bijvoorbeeld een orkest groep voor de kinderen die iets met muziek wilden gaan doen en een theater groep voor de kinderen die graag in een musical wilden spelen. We mochten kort even kijken bij de musical waar de kinderen op dat moment voor aan het repeteren waren. We zijn op deze school verder geen klas meer binnen geweest en waren na een half uurtje weer klaar. Dit was dan ook direct de laatste school die we bezochten van de studiereis. De studiereis was toen al een klein beetje voorbij...
's Avonds zijn we nog gezellig samen gaan eten en hebben we op een terras gezeten boven op een parkeergarage, en we hadden een super laatste avond!
Druk, druk en nog eens druk
Sorry, sorry, sorry, dat ik jullie niks meer heb laten horen. Het is zo ontzettend druk dat ik geen eens tijd heb om een blog te schrijven. Ik heb jullie ondertussen verteld wat ik zondag en maandag gedaan heb. Ik neem jullie nu verder mee naar dinsdag en woensdag.
Gisteren (dinsdag) zijn we naar de Freie Universität geweest. Hier gingen we bij een klas zitten met studenten die ook studeerden om meester of juf te worden. Er zijn wel een aantal dingen anders bij hun op de opleiding. De studenten die ik op de Freie Universität heb ontmoet die gaven maar één bepaald vak. Ze moesten dus kiezen of ze graag rekenles wilden geven, of taalles. De basisschool werkt bij hun een beetje zoals de middelbare school. Dus je hebt een juf voor rekenen, en een andere juf voor taal, en dan heb je misschien weer een meester voor muziek. In Duitsland hebben ze ook alleen maar groep 1 tot en met 6. De kleuters zitten namelijk niet bij de basisschool, De kinderen tot en met 6 jaar (bij ons bekend als de kleuters) zitten in een Kindergarten. Dit is eigenlijk een soort basisschool waar alleen maar kleuters zitten. Donderdag mogen we misschien (als het mag) even kijken in een kindergarten. De studenten op de Freie Universität hebben ook al een paar vragen ingevuld van jullie!
Nadat we een les hadden gehad bij de Freie Universität gingen we naar het concentratiekamp Sachsenhausen. We moesten eerst bijna anderhalf uur in de trein zitten, en dan nog ongeveer 45 minuten lopen. Tijdens het lopen begon het opeens hééééééél hard te regenen, zo hard dat we zelfs onder het afdak van een bushalte nog nat werden. Gelukkig kwam de bus aanrijden (die maar 1 keer in het uur rijd) en konden we het laatste stukje met de bus naar het concentratiekamp. Het concentratiekamp in Sachsenhausen was in eerste instantie geen vernietigingskamp, maar een werkkamp. Hier werden Joodse mensen in de tweede wereldoorlog naar toe gestuurd om te gaan werken voor de Duitse mensen die aanhanger waren van Hitler. Het was niet fijn om over het concentratiekamp te lopen, omdat alles er nog precies zo uitzag zoals het in de oorlog uitzag. Op het concentratiekamp was een klein ziekenhuisje. Hier werden de Joodse mensen weer beter gemaakt zodra ze niet meer zo hard door konden werken. Bij het ziekenhuisje was ook een kelder. Dit is later na een kelder geworden voor de dode lichamen van de Joodse werkers. Hier lagen niet alleen mensen die door een natuurlijke oorzaak gestorven waren, maar hier kwamen uiteindelijk ook dode lichamen te liggen van Joodse mensen die door de Duitsers dood gemaakt waren. Ongeveer aan het einde van de oorlog kreeg het kamp in Sachsenhausen namelijk toch vernietigingsovens om de Joodse mensen die in het kamp moesten werken dood te maken. Gelukkig zijn hier niet zoveel mensen dood gemaakt dan bijvoorbeeld in Auschwitz.
Het was erg heftig om te zien waar de Joodse mensen in de oorlog moesten leven. Gelukkig konden we elkaar in de groep waarmee we waren gegaan een beetje opvrolijken en zijn we gezellig samen iets gaan eten. Na het eten zijn we nog met meneer Luc naar een karaoke bar gegaan en hebben we met zijn allen (ja ook juf Jasmijn) nog even lekker gezongen op het podium!
Vandaag (woensdag) zijn we naar de Internationale Montessori Schule gaan kijken. Hier leerden we een Engelse juf kennen. Op de Montessori Schule hebben ze namelijk 3 meesters of juffen in de klas. Een Duitse juf/ meester, een Engelse juf/meester en een Montessori juf/ meester. Op deze school moeten ze dan ook de hele dag twee verschillende talen praten: Engels en Duits. De kinderen waarmee wij in klas 3/4 (groep 5/6) mee gepraat hadden konden al heel erg goed Engels praten! De kinderen op de Montessori Schule hadden geen stoel waar ze de hele dag op moesten zitten, ze mochten op de grond zitten, op een zitzak, in een stoel, aan een tafel, samen met iemand anders, wat ze maar wilde. De kinderen moesten ook zelf hun lessen inplannen voor de hele week en kregen eigenlijk geen lessen van hun leerkracht. Ook had de school een prachtige omgeving met een hele grote tuin. Ik heb de kinderen jullie blaadjes met vragen uitgedeeld en de kinderen hebben deze vragen (bijna) allemaal beantwoord! Dat wordt nog een hoop vertaal werk volgende week!
Ik ga jullie als ik terug ben nog veel meer over deze school vertellen, maar het is echt veel te veel om op te schrijven. Ik heb zoveel leuke dingen gezien en gehoord, en die ga ik allemaal nog met jullie delen.
Ik ga nu snel lekker slapen want het is bijna 23:00 uur en ik moet morgen (donderdag) alweer om 7 uur vertrekken naar een andere school!
Fietsen, fietsen en nog eens fietsen
Dag 2 zit er ook alweer op! Gisteren zijn we vroeg opgestaan zodat we op tijd een fiets konden gaan huren. We hadden twee tandems, een tandem is een fiets waar je met twee personen op kunt fietsen. Voor de rest hadden we alleen maar gewone fietsen. We waren van plan een heel stuk te gaan fietsen. We hebben in totaal 15 kilometer gefietst.
Als eerste zijn we naar het monument van de Berlijnse muur gefietst. Dit zijn allemaal ijzeren palen die laten zien waar vroeger de Berlijnse muur gestaan heeft. De Berlijnse muur is gebouwd in de tweede wereldoorlog omdat er te veel mensen van het Oosten van Berlijn naar het westen van Berlijn gingen en dan wilden de bazen van het oosten liever niet. In het westen van Berlijn hadden de mensen het beter, daarom wilden er dus veel mensen van het oosten naar het westen vluchten.
Nadat we bij het monument zijn geweest zijn we helemaal langs de Berlijnse muur naar het Joods Historisch monument gefietst. Het Joods Historisch monument bestaat uit heel veel betonnen blokken en hierbij herdenken we alle Joodse mensen die overleden zijn in de oorlog. Als je naar het midden van monument loopt ben je op een begeven moment niet meer te zien. Hiermee willen ze laten zien hoeveel joodse mensen er overleden zijn in de oorlog.
Vervolgens zijn we even lekker gaan lunchen bij Checkpoint Charlie. Checkpoint Charlie ligt op de grens van de Berlijnse muur. Hier werden alle mensen gecontroleerd die van het westen naar het oosten wilden gaan, of die van het oosten naar het westen wilden gaan.
Op het einde van de fietsrit zijn we nog op een begraafplaats geweest waar Russische soldaten begraven liggen die gevochten hebben voor de vrijheid van de mensen in Berlijn.
Na dat we na die lange fietstocht even in het hotel hebben gezeten, zijn we boodschappen gaan doen want: wij gingen barbecueën! We moesten zelf een wegwerp barbecue kopen en mochten toen in een heel mooi park op de grond gaan barbecueën. Wat een luxe! Het duurde helaas erg lang voordat het vlees warm was dus we konden pas om 22:00 echt gaan eten. ’s Avonds laat de fietsen terug gebracht, en lekker slapen…
Vandaag gaan we naar een school toe: de Freie Universität! Ik laat jullie zo snel mogelijk weer iets weten! De foto’s van gisteren zal ik er vanavond opzetten!
Daar zijn we dan!
Vanmorgen om half 8 ging bij mij de wekker. Ik moest vroeg opstaan, want ik was natuurlijk weer van alles vergeten in te pakken. Nog even douchen, de laatste spullen in pakken, koffer open, koffer dicht. Vervolgens weer mijn koffer open, want ik had mijn jas niet ingepakt. Even lekker ontbijten en toen stond Luuk al voor de deur, Luuk is een andere student van de pabo en hij gaat ook mee naar Berlijn. Ik had natuurlijk mijn schoenen nog niet aan en mijn koffer nog niet in de auto gezet. Na even snel doorwerken vertrokken we om 10 uur met de auto naar het vliegveld in Düsseldorf. Het was erg rustig op de weg. Luuk en ik waren al erg vroeg op het vliegveld. Het vliegtuig vertrok om 13:30 uur en wij waren er al om 10:50 uur, reken dus maar even uit hoe lang dat we moesten wachten!
Na ongeveer 50 minuten kwamen de laatste studenten en leerkrachten op het vliegveld aan. We hadden online ingecheckt, dus we hoefden alleen nog onze bagage af te geven bij de balie. Snel naar de douane, zodat we nog iets konden eten. Het was al kwart voor 1 dus we moesten nu toch wel opschieten, anders kwamen we het vliegtuig niet meer in. Net iets voor half 2 (net op tijd dus) zaten we in het vliegtuig. We hadden een vliegtuig met propellers, hebben jullie al eens in zo'n vliegtuig gezeten? Nou ik nog nooit, en ik vond het hartstikke eng. Dit was pas de tweede keer dat ik ging vliegen!
Gelukkig viel het allemaal wel mee toen we eenmaal opgestegen waren. We hoefden maar 55 minuten te vliegen. Bij het landen hadden we behoorlijk was turbulentie. Ik had dit nog nooit meegemaakt, dus ik vond het wel spannend. Gelukkig zijn we veilig geland. Toen we aankwamen in Berlijn was het maar liefst 27 graden! Veel beter dan de kou en regen in Limburg. We zijn vanuit het vliegveld met de taxi naar het hotel gegaan en daarna lekker de stad ingegaan.
We hebben vandaag ongeveer 10 kilometer gelopen en al een heleboel gezien. We vertrokken als eerste naar een soort van kermis met allemaal kraampjes met eten en drinken. Ook was er een bandje aan het optreden, en er stond een man op de tafel saxofoon te spelen! Later zijn we wat gaan eten, want na zo'n lange dag hadden we wel honger gekregen. Ik had een hééééééééééérlijke pasta besteld, met kip, biefstuk, rucola, zongedroogde tomaten en een sausje (ik weet helaas niet meer wat voor sausje, sorry!). Na het eten moesten we direct weer verder lopen, want we hadden gereserveerd bij Kuppel Reichstag. Dit is een koepel in het midden van het parlementsgebouw. Met deze koepel willen de mensen van de regering laten zien dat ze geen geheimen voor elkaar hebben. Tegenwoordig komen er heel veel mensen naar kijken, omdat het heel mooi is om te zien en omdat je een ge-wel-dig uitzicht hebt vanuit de koepel!
Dicht bij de koepel is een heel chique hotel: het Adlon hotel. In dit hotel komen heel veel bekende mensen zoals prinses Beatrix en Michael Jackson. Michael Jackson hield zijn kind hier omhoog op het balkon (zoals bij Simba in de Lion King), omdat er heel veel fans voor het hotel stonden om Michael te kunnen zien! Het was wel erg prijzig in het hotel, een glas cola kostte daar 7,50 euro!
Op het einde van de dag zijn we nog even naar het Sony Center geweest. Hier was alles mooi versierd met lichtjes. We waren wel al hééél erg moe, dus wilden we graag terug naar het hotel. We gingen met de metro, maar we hadden geen idee waar we heen moesten. We waren net op tijd voor de eerste metro, maar de tweede metro hadden we gemist, omdat we niet hard genoeg gerend hadden (oeps).
Maar nu is het al half 1 's nachts, en waarschijnlijk liggen jullie al allemaal lekker te slapen, om morgen weer fit en fris naar school te kunnen. Ik heb morgen weer een hele drukke dag, dus ook voor mij wordt het tijd om te gaan slapen. Ik weet nog niet precies wat we morgen gaan doen, ik weet alleen wel zeker dat ik de hele dag op de fiets zit! Tot morgen!
Welkom op mijn Reislog!
Hallo en welkom op mijn reislog!
Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.
Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.
Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!
Leuk dat je met me meereist!
Groetjes,
Jasmijn